Զագսի թուղթն Իրանում կամ մի քանի էջանոց ամուսնական պայմանագիր

Երբ մենք որոշում ենք ամուսնանալ և օրինականացնել սիրելիի հետ մեր հարաբերությունները, գնում ենք ՔԿԱԳ (ավելի պարզ՝ զագս) և դիմում ենք գրում, որով պետությունը մեզ ճանաչում է ամուսիններ։ Մեր հարևան Իրանում էլ նույնն է, միայն թե 2 էջանոց ամուսնության վկայականի փոխարեն այստեղ կնքվում է ամուսնական պայմանագիր՝ մի քանի տասնյակի հասնող էջերով։ Այլ կերպ ասած, Իրանում ամուսնություն առանց հստակ պայմանների գոյություն չունի։

Ամուսնական պայմանագիրը բաղկացած է հիմնականում երեք մասից․ 1․ ամուսնալուծության պատճառները (այս ցանկը բավականին երկար է, որից ամուսնացողներն ընտրում են այն բոլոր կետերը, որոնք անհրաժեշտ են համարում), 2․ այլ պայմաններ (այն բոլոր կետերը, որոնք նորապսակները կարևոր են համարում կյանքի այս կամ այն խնդիրները լուծելու, տարբեր բարդ իրավիճակներից դուրս գալու համար), 3․ ամուսնու հարսանեկան նվերը կնոջը՝ մեհրիեն։

Հիմա այս կետերի մասին առանձին-առանձին։

Ամուսնալուծության համար կարող են լինել միանգամայն տարբեր պատճառներ։ Դրանց թիվը մեկ-երկուսից կարող է հասնել մի քանի տասնյակի։ Ներքոհիշյալ բերվում են կնոջ կողմից առաջադրված, ամենից հաճախ հանդիպող պայմանները, որոնց դեպքում նա իրավունք ունի ապահարզան պահանջել՝

1․ Ամուսինը 6 ամսվա ընթացքում կնոջ ապրուստի համար գումար չի տալիս,
2․ Կնոջ հետ այնքան վատ է վարվում, որ նրա կյանքն այլևս անտանելի է,
3․ Ամուսինն անբուժելի հիվանդ է,
4․ Ամուսինը հոգեկան խանգարում է ստանում,
5․ Ամուսինը հրաժարվում է ենթարկվել դատարանի որոշմանը, որով նրան արգելվում է զբաղվել կնոջ պատվին վնաս հասցնող գործունեությամբ,
6․ Ամուսինը դատապարտվում է ավելի քան հինգ տարվա ազատազրկման,
7․ Ամուսինը ձեռք է բերում վատ սովորույթներ, որոնք բարդացնում են կնոջ կյանքը,
8․ Ամուսինը լքում է ընտանիքն առանց հիմնավոր պատճառի (պատճառի հիմնավոր լինելը որոշում է դատարանը),
9․ Ամուսինը ազատազրկվում է մի հանցանքի համար, որը վնաս է հասցնում կնոջ պատվին,
10․ Հինգ տարվա ամուսնական կյանքից հետո զույգը երեխաներ չի ունենում ամուսնու անպտղության կամ ֆիզիկական այլ խնդրի պատճառով,
11․ Ամուսինն անհայտ կորում է և կնոջ կողմից ոստիկանություն հիմելուց հետո 6 ամսվա մեջ չի գտնվում,
12․ Ամուսինն ամուսնանում է այլ կնոջ հետ առանց առաջին կնոջ թույլտվության։

Առանձին պայմաններ

Այստեղ կարող են տեղ գտնել կյանքի տարբեր իրավիճակներին վերաբերող ամենաբազմազան լուծումներ։ Օրինակ՝ ով պետք է վճարի տան կամ մեքենայի համար, կինն իրավունք ունի փոխել աշխատանքը առանց ամուսնու թույլտվության, ով և ինչ պայմաններում պետք է վճարի ալիմենտ, ամուսնալուծության դեպքում ում հետ են ապրելու երեխաները, և այլն։

Մեհրիե

Սա երևի թե իրանական ամուսնական պայմանագրի ամենահետաքրքիր և ամենակարևոր կետն է, որը իրանցի տղամարդկանց ստիպում է զգուշանալ և ամուսնանալուց առաջ երկար մտածել։ Մեհրիեն այն նվերն է (գումարի տեսքով), որն ամուսինը վճարում է կնոջը որպես ամուսնական նվեր։ Իհարկե, կախված զույգի սոցիալական դիրքից, ֆինանսական կարողությունից և կնոջ ախորժակից, մեհրիեն կարող է խիստ տարբերվել (կարող է լինել հստակ գումարի չափ, կամ կնոջ քաշով ոսկի)։ Բայց եթե խոսենք խիստ միջինացված թվերով, ապա մեհրիեն միջինում կազմում է մոտ 100,000 ԱՄՆ դոլար։ Այլ տվյալներով՝ 250 ոսկե մետաղադրամ։ Այս գումարը չպետք է խառնել ընտանիքի ապրուստի գումարի, ամուսնալուծության դեպքում ալիմենտների հետ։ Սա հենց կնոջ նվերն է, որը ամուսինը պետք է նրան տա առաջին իսկ պահանջի դեպքում, իսկ ամուսնալուծության դեպքում՝ անմիջապես դրանից հետո։

Իհարկե, հասկանալի է, որ ոչ բոլոր ամուսինները կարող են ցանկացած պահի բացել դրամապանակն ու 100,000 դոլար դնել սեղանին, սակայն այն չվճարելու ցանկացած որոշում ամուսնուն կարող է փակել ճաղերի ետևում։ Այլ կերպ ասած, սա այն զենքն է, որը կնոջը տալիս է երաշխիքներ, որ ամուսինը չի լքի իրեն ու երեխաներին։ Իսկ եթե որոշի լքել,ապա բառիս բուն իմաստով խիստ թանկ կվճարի։
Երբեմն իհարկե հանդիպում են շատ ծիծաղելի, տարօրինակ և կրեատիվ պահանջներ, որոնք ադեկվատ գլխում չեն տեղավորվում։ Գուգլում “տարօրինակ մեհրիե” փնտրելու դեպքում (բնականաբար, պարսկերեն լեզվով) կարող եք հանդիպել մի շարք աբսուրդ պահանջների՝
— 500,000 վարդ
— Մոլավիի ժողովածուի՝ ձեռքով արտագրած հատորյակը (մի քանի հազար տող)
— 1978 հատ թենիսի գնդակ
— 2 կարապ
— 10 վայրի եղնիկ
— արտասահմանյան ուղևորություն 2 ամիսը մեկ անգամ
— 10,000 լիտր բենզին

Ինչ վերաբերում է բազմակնությանը, ապա, որքան էլ իսլամում այն ընդունված լինի, պրակտիկորեն քիչ հանդիպող երևույթ է։ Պատճառները, կարծում եմ, ինքներդ էլ կարող եք հասկանալ :)))

The Filipino and the Drunkard

This text is about the drunkard who dislike the small well-dressed Filipinoand who didn’t want Filipino (to be in the room with white people) to crowd among white people.

The story begins with the drunkard’s description. Both his appearance and his emotional state. He wasn’t rich as he wasn’t well-dressed. He wore just the brown camel-hair coat. Besides he was drunk and to underline it the author uses here the epithet “loud-mouthed guy”. That he took a sudden dislike to the small well-dressed Filipino wasn’t the fact he was really mean. No, he was just drunk.

Well, as I said there was a crowd of people who were waiting to get on the board and cross the bay to Oakland.

He couldn’t just understand how he, who fought two years in France and who had been wounded twice in the war, could live so.

And such fellows as the Filipino are the best-dressed men in San Francisco who make their money by washing dishes. He thought it was unjustly.

Among the crowd were the small Filipino whom he disliked at once and began to order him around the waiting room.

He wanted him to get back and not to crowd among white people. And even began swearing at him. And to show the atmosphere of all the happening things. The author uses a comparison “He swore a lot… a lot of Cadies had to imagine they were deaf and weren’t hearing any of the things he was saying…”

The Filipino was so frightened that he had nothing to do except fleeing from the drunkard. So he moved swiftly among the people looking about for a place to mind and rushed into the lavatory.

The drunkard entered the lavatory where he swore more freely and when he came to the compartment where the boy was standing he began swearing and demanding that the boy come out.

The main idea of this text is …

Wiliam Saroyan

He was born on August 31, 1908 in the family of the poet Armenak Saroyan and his wife Takui, immigrants from the city of Bitlis (now Turkey), where, according to U. Saroyan, the further life of the Armenians was impossible. He spent his childhood in Fresno ( California ).

Saroyan began his career as a postman.

The heroes of his works have always been simple and not very happy people, about whom he wrote with warmth, compassion and hope for the best.

Saroyan in his youth

The recognition came to him after the first collection of stories “The brave young man on a flying trapeze” (The Daring Young Man on the Flying Trapeze, 1934 ); the hero of the story of the same name is an unemployed, dying young man.

William Saroyan wrote over one and a half thousand stories, twelve plays and about ten novels (the calculus includes papers found around Saroyan’s body, which, however, do not pull on the novel). One of his best works is considered to be the partially autobiographical novel The Human Comedy (The Human Comedy, 1942 ). Also known are the novels Wesley Jackson Adventures (Adventures of Wesley Jackson, 1946 ) and Mom, I Love You (Mama I Love You, 1956 ) and others.

In 1940 the collection of stories “My name is Aram” (My Name Is Aram) was published, in 1944  — “Dear Baby” (Dear Baby).